Western Australia

Hoi allemaal,

Op 3 juni vertrokken we vanuit een rest area net buiten karijini national park richting Exmouth. Onderweg ontplofte alleen onze rechter voorband ineens wat ons wat tijd kostte. Helaas raakte een stuk van de band ook de zijspiegel waardoor die nu gescheurd is. Maarja hoort allemaal bij het avontuur!

Exmouth is een plaatsje waar het bijna nooit regend gelegen aan het ningaloo reef. Troffen wij het even dat het precies bij onze aankomst voor het eerst in 13 maanden regende. En dan niet een buitje maar 3 hele dagen op een rij! Bij aankomst in Exmouth had ik gelijk een tour geboekt om met walvishaaien te zwemmen. Deze tour vond plaats op 6 juni en tot die tijd moesten we ons zelf bezig zien te houden. Dit was nog niet zo makkelijk, omdat een aantal wegen in het nabijgelegen national park waren afgesloten en we hadden ook weinig zin om te wandelen in de stromende regen. We zaten dus aardig vast in Exmouth zelf terwijl er in dit stadje vrij weinig te beleven valt. Maar ook dit hebben we weer weten te door staan. Al was het niet altijd even fijn. De eerste nacht bijvoorbeeld. We hadden er niet op gerekend dat het zou gaan regenen dus we hadden de lijnen van onze tent niet gespannen met als resultaat dat de buitentent vastplakte aan de binnen tent waardoor er behoorlijk wat regen naar binnen kwam. Vanaf 4 uur waren we dan ook al wakker en hebben we maar gewacht tot het licht werd om alles in te pakken. Gelukkig maakte het zwemmen met walvishaaien en manta roggen het allemaal weer goed. Want wat was dat een gave ervaring zeg. Om er zeker van te zijn dat we een walvishaai zouden zien gaat een klein vliegtuigje de lucht in om ze te spotten. Vanwege het slechte weer kon het vliegtuigje niet gelijk opstijgen wat achteraf voor ons erg gunstig was. Dit gaf ons namelijk de gelegenheid om eerst te gaan snorkelen bij manta roggen die de schipper had gespot. Erg gaaf om deze beesten sierlijk door het water te zien zwemmen. Alleen een beetje jammer dat iedereen ze natuurlijk wil zien waardoor het een beetje dringen is op het beste zicht.

Na het zwemmen met de roggen was het weer inmiddels voldoende opgeklaard voor het vliegtuigje om op te stijgen en al snel werd er een walvishaai gezien. Het is verboden om met meer dan 10 mensen bij de walvishaai te zwemmen dus van te voren waren er al twee groepen gemaakt. De boot ging voor de walvishaai stil liggen zodat wij het water in konden springen en mee konden zwemmen. Ik zat in groep 2 en moest dus even wachten voor ik het water in kon. Toen ik eenmaal in het water lag kwam ik er pas achter hoe hard deze beesten kunnen zwemmen. Als je naar de vin kijkt lijkt het of ze op hun gemak zwemmen, maar wij moesten goed ons best doen om hem bij te houden. In het begin dacht ik dat je het beste als eerste in het water kon springen, maar al snel kwam ik erachter dat als je als laatste in het water springt je gelijk met de walvishaai mee kan zwemmen zonder dat er iemand voor je in de weg zwemt wat dus een veel betere positie is. En wat is het dan gaaf als er ineens een 9 a 10 meter (schatting van de bemanning) lange walvishaai op je af komt zwemmen. Na een klein uurtje afgewisseld tussen de groepen te hebben gezwommen met de walvishaai was het voor ons tijd om even bij te komen met een lunch. Ook mag er niet langer dan 1 uur per dag met een walvishaai gezwommen worden om ze te beschermen. Na de lunch hebben we nog even gesnorkeld bij het rif en heb ik gespeeld met een onderwaterscooter en hierna zat de tour er alweer op. Bij terugkomst in Exmouth zijn we gelijk doorgereden naar Coral Bay. Mijn reisgenoten waren een regenachtig exmouth namelijk helemaal beu. In Coral bay hebben we avond eten op en hiervandaan zijn we naar een rest area gereden.

Vanuit Coral bay zijn we toen doorgereden naar Monkey mia waar we 8 juni vroeg in de ochtend aankwamen. Dit plaatsje staat bekend om het voeren van dolfijnen. En tussen 8 en 12u komen de dolfijnen gemiddeld drie keer langs om te genieten van een makkelijke snack. Hoe laat en of ze drie keer langs komen verschilt iedere dag en hangt van de dolfijnen zelf af. Om te voorkomen dat de dolfijnen verleren om te jagen krijgen ze niet meer dan 10% van hun dagelijkse hoeveelheid voedsel.De mensen die hier werken kennen dan ook alle dolfijnen die hier langs komen en maken dan ook een apart emmertje met vis voor iedere dolfijn. Zo voorkomen ze dat ze te veel eten. Leuk om de dolfijnen eens van zo dichtbij te zien maar erg natuurlijk is het natuurlijk niet. Drie personen uit het publiek mochten helpen bij het voeren van de dolfijnen. Hiervoor moest je wel een stukje het water in en omdat het behoorlijk fris was ( lees een graad of 18) heb ik deze eer maar aan een ander gegund.

De volgende dag zijn we naar Kalbarri national park geweest. Alweer een erg mooi park waar we een mooie wandeling hebben gemaakt bij natures window. Hier zijn we nog een moeder met jonge kangoeroe tegen gekomen die niet erg bang voor ons waren. Nico probeerde de moeder nog te aaien maar dat ging nog net te ver dus toen huppelde ze weer een paar meter verder. Na de wandeling zijn we nog naar een aantal uitkijkpunten gereden waarna de dag er alweer op zat.

Na Kalbarri hadden we nog een stop voor we in Perth aankwamen, namelijk the pinnacles. Op 10 juni hebben we op een kwartiertje afstand van the pinnacles op het strand gekampeerd. Officieel is dit niet helemaal toegestaan, maar omdat het buiten het toeristenseizoen was en we met zonsopkomst al bij the pinnacles wilde zijn durfde we dit risico wel te nemen. De volgende ochtend zijn we dan ook al vroeg opgestaan. Maar het is het zeker waard om de zon hier op te zien komen, al was het wel aardig koud. Er gaan verschillende theorieën de ronde over het ontstaan van the pinnacles, maar men weet dus niet zeker hoe ze precies zijn ontstaan. Overigens heb ik op Facebook een tijdje terug al een foto geplaatst van de pinnacles zodat jullie kunnen zien wat het precies zijn.

Na dit bezoekje zijn we doorgereden naar Perth. We wilde eerst naar het centrum gaan, maar bij gebrek aan gratis parkeren zijn we uiteindelijk in Fremantle beland. Hier hebben we wat door het centrum gelopen en zijn we naar een markt geweest. Normaal geef ik niet heel erg veel om een markt, maar als backpacker zijn ze vaak ideaal, omdat je gratis eten kan proeven wat je vervolgens toch niet gaat kopen omdat het te duur is. Maar het is dus een goede manier om eens op een goedkope manier wat lekkers te eten. Deze avond hoefde we eens niet onze tent op te zetten. We hadden namelijk een een couchsurf adres gevonden voor de komende dagen waar we gratis konden slapen. Lekker warm en droog slapen dus. Is weer eens wat anders dan slapen in een tent die bij een goede regenbui niet geheel waterbestendig is. We konden slapen bij ... ik ben eerlijk gezegd zijn naam alweer vergeten. Hij was in ieder geval 27 en een aardige gast. Hij gaf ons voor de volgende dag ook het advies om de auto bij kings park te parkeren. Hier kan je namelijk gratis parkeren. Officieel mag je hier alleen parkeren als je in kings park blijft, maar hoe kunnen ze dat nou weer controleren? In kingspark hebben we een kort rondje gelopen. En je hebt hier een mooi uitzicht op het centrum van Perth. Hierna hebben we de gratis bus gepakt naar het centrum en hier wat rondgelopen. Aan het eind van de middag hebben we afscheid genomen van Nico. Hij bleef namelijk een paar nachten bij een vriend slapen alvorens door te reizen naar Bangkok.

Op 13 juni ben ik dan ook alleen met Sydney naar rottnest island geweest. Hier hebben we heel de dag rondgelopen en genoten van de natuur. Binnen 2 minuten kwamen we al een aantal quokkas tegen. Dit zijn een soort mini kangoeroes/wallaby's. In het begin super schattig om te zien, maar toen ze tijdens de lunch ons brood probeerde te stelen begonnen ze al aardig irritant te worden. Aan het eind van de middag moesten we nog een paar kilometer rennen om de laatste Ferry terug naar Perth te halen. En dit hadden we maar net gered. Gelukkig maar want overnachten op Rottnest island is niet heel erg goedkoop en daarbij zou Sydney haar vlucht naar Malaysia missen.

Ik had beloofd om Sydney af te zetten op het vliegveld. Toen ze dit vroeg was ze echter zo slim om er niet bij te zeggen dat ze hier al om 6 uur smorgens moest zijn. Het was dus maar een kort nachtje. Na afscheid te hebben genomen ben ik zelf door gereden naar Anja & Geoff. Hier kreeg ik een kamer en en badkamer helemaal voor mezelf. Wat een luxe is dat als backpacker zeg!

Na eerst een bakje koffie te hebben gedronken heb ik een rondleiding door de tuin gekregen (deze is namelijk vrij groot) en zij we smiddags met Indi (de hond) wezen wandelen in de de golden tree valley. Dit is een mooie wandeling net buiten Balingup. Anja moest de dag hierna gewoon werken dus zijn Geoff en ik maar samen gaan lunchen in Balingup en zijn we smiddags naar Donnybrook geweest. Hier valt niet heel erg veel te beleven, maar waren we toch even het huis uit.De dag hierna heb ik vooral genoten van de luxe, uitgerust en op zoek gegaan naar een nieuwe reisgenoot voor het laatste stuk van mijn roadtrip.

Op 17 juni hebben we weer een wandeling gemaakt. We zijn naar de greenbushes geweest. Een erg mooi gebied om te wandelen. Af en toe kom je er een rare stapel stenen tegen die uit de mijnen zijn gehaald en nooit meer zijn opgeruimd. Apart om te zien.

De dag hierna gingen we lekker uitwaaien op het strand en hebben we vervolgens geluncht in Margaret river. Hierna wilde we nog een wandeling gaan maken. Een vriendelijke man (door een bepaald persoon werd die iets minder vriendelijk omschreven) wees ons er echter op dat het een state forrest was en dat honden dus niet waren toegestaan. Hier hield de wandeling voor ons dus op. We hebben toen nog maar een korte wandeling gemaakt in het park van Bridgetown om vervolgens weer terug naar Balingup te gaan.

Op 20 juni ben ik toen vervolgens weer vertrokken bij Anja en Geoff. Maar daar zal ik in het volgende verhaal meer over vertellen.

Groetjes Peter