NZ North Island

Hoi allemaal.

Eerst even een waarschuwing. Het is (alweer) een redelijk lang verhaal geworden. Ik zal in het vervolg proberen wat eerder mn verhaal te posten zodat het niet zo lang wordt.

Nadat Kevin en ik op 10 Maart afscheid hadden genomen van Jenny en Isabel vertrokken we 11 maart met de bus naar Picton. Een rit van ruim 8 uur. Voor Kevin was dit zijn eindstop. Hij gaat hier namelijk een paar weken in een hostel werken. We hebben hier dan ook afscheid moeten nemen. Ik moest een paar uur wachten voor de Ferry naar Wellington vertrok. Uiteindelijk kwam ik na een lange reisdag om 11 uur aan in Wellington en checkte ik een half uurtje later in bij het hostel. Ik verbleef in het Nomads hostel, waar ik eerder ook al een nachtje had geslapen. De volgende dag heb ik eerst heerlijk uitgeslapen. Dat kon ik wel even gebruiken na een reisdag van bijna 16 uur. In de middag had ik afgesproken om Bart te ontmoeten. Leuk om eindelijk weer eens een bekend gezicht uit Nederland te zien. Omdat het weer deze dag erg slecht was hadden we in het Te Papa museum afgesproken. Omdat we meer aan het bijpraten waren en tips aan het uitwisselen waren kregen we uiteindelijk niet heel veel van het museum zelf mee. In het begin van de avond ben in terug naar mijn hostel gelopen. Ik kreeg hier namelijk een 'gratis' maaltijd. Het was een lekker pasteitje, maar niet groot genoeg om van te leven. Dus hierna heb ik nog maar een broodje gegeten.

Ik had voor twee nachten geboekt in het Nomads hostel. De volgende dag heb ik daarom mijn spullen gepakt en ben ik naar Rowenas lodge verhuisd. Dit is het hostel waar Bart ook verbleef. Omdat alle andere gasten deze kamer verlieten hadden we de 6 persoons kamer voor ons tweeën. Overdag heb in verder niet heel veel meer gedaan. Savonds hebben Bart en ik wat gegeten en zijn we een biertje gaan drinken op Cuba street. De bekendste straat van Wellington. In een van de cafeetjes hebben we hier een paar potjes pool gespeeld. Mooi om hier even bij te vermelden dat we drie potjes hebben gespeeld die ik alle drie gewonnen heb!

De volgende dag heb ik nog een rondje door de stad gelopen en ben ik weer naar het Te Papa museum gegaan. Hier heb ik rond gelopen op de exhibitie over aardbevingen. Ik had nog niet de tijd gehad om deze helemaal te bestuderen, maar vond het toch wel erg interessant. Savonds heb ik samen met Bart, Jessica (Duitse die Bart eerder tijdens het reizen heeft ontmoet) en vrienden van Jessica mee gedaan aan een pubquiz. Ik ben hier nooit zo heel goed in maar dat maakt niet uit!

Op woensdag was het alweer tijd om afscheid te nemen van Bart. Aangezien hij naar het zuiden reist en ik naar het noorden konden we helaas niet een stukje samen reizen. Ik had er erg over zitten twijfelen hoe ik door het noorder eiland wilde gaan reizen, omdat ik nu natuurlijk geen huurauto meer tot mijn beschikking heb. Op aanraden van Bart heb ik uiteindelijk geprobeerd om al liftend van A naar B te reizen. De eerste dag was gelijk een goede test, omdat ik een afstand van ruim 350 kilometer moest afleggen naar New Plymouth. Dit is me uiteindelijk door middel van 6 liften in 6,5 uur tijd gelukt. Als ik met de bus was gegaan had het me 8 uur gekost dus ik was trots op mezelf! Voor mij was het de eerste keer dat ik op deze manier reisde. En eigenlijk beviel het best goed. Ik heb niet heel lang hoeven wachten en het is een goede manier om in contact te komen met de locals. Veel van hen vertelde ook wat over de omgeving wat het ook nog informatief maakt. Een leuke manier van reizen dus die ik in de rest van Nieuw Zeeland zeker meer zal proberen te gebruiken.

De volgende dag wilde ik Mount Taranaki gaan beklimmen. Ik kon hier met een shuttle bus naar toe gaan. Dit kostte 45 dollar en om een wandeling te maken vond ik dit toch wel erg veel. Daarom besloot ik het maar weer liftend te proberen. En wederom was ik zo op mijn bestemming. Het was prachtig weer en ik koos er daarom voor om naar de top van de vulkaan te wandelen. Het bleek de zwaarste wandeling van Nieuw Zeeland te zijn die ik tot nu toe had gedaan. Al ben je het grootste deel van de track aan het klimmen klauteren en ploeteren en is er van echt wandelen geen sprake meer. Na een uur over een 4x4 weg te lopen kom je namelijk uit bij de echte track. Hier kom je al snel bij een stuk dat bestaat uit ontzettend veel kleine steentjes. Bij iedere stap die je zet zak je ook weer een halve stap naar beneden. Door het weg glijden moet je ook constant oppassen dat je niet valt. Zoals jullie al kunnen lezen was dit dus niet mijn favoriete deel van de track. Als je eindelijk voorbij deze rot steentjes bent kom je uit bij het klim gedeelte van de track. Het gedeelte wat ik een stuk leuker vond. Als je ook het klim gedeelte hebt overleefd kom je uit bij de gletsjer van de vulkaan en ben je bijna op de top. Je kunt hier namelijk nog een klein stukje verder omhoog. Hiervandaan heb je een ontzettend mooi uitzicht over de oceaan, New Plymouth en kan je in de verte zelfs Mt ngauruhoe, oftewel Mt Doom uit 'The Lord of the Rings' zien liggen. Op de top heb ik op mijn gemak genoten van het uitzicht, kort geluncht (want op de top vriest het ook in de zomer) en ben ik aan de terugweg begonnen. Ook op de terugweg was het gedeelte met de steentjes niet mijn favoriet. Doordat je steeds weg glijd ben ik wel een aantal keer op m'n kont gevallen. Gelukkig voor jullie heb ik een van die val partijen wel op video staan, waar ik zelf al om heb kunnen lachen. Maar ik was erg blij toen ik van de vervelende rot steentjes af was en weer terug op het normale pad kon lopen. Na het wandelen had ik geluk want ik kon in de eerste beste auto stappen die van de parkeerplaats kwam rijden. Ik werd zo in het centrum van New Plymouth gedropt. Ideaal dus.

Een dag later had in iets minder geluk met het liften. Ik wilde namelijk vanuit New Plymouth naar Turangi reizen, maar na bijna twee uur wachten gaf ik het maar op en heb ik een buskaartje voor de volgende dag gekocht. Dit was wel een beetje jammer, want alle hostels waren volgeboekt vanwege het enorme WOMAD festival dat hier jaarlijks plaatsvindt. Uiteindelijk heb ik kunnen regelen dat ik in mijn oude hostel op een bank kon slapen. In ieder geval beter dan niks. Uiteindelijk sliepen er nog 3 andere mensen op een bank waardoor de woonkamer van het hostel eigenlijk een dormroom was geworden.

Na mijn mislukte poging om te liften heb ik in de middag een coastal walk gedaan die een local me had aangeraden. Op deze manier kon ik ook even bewegen, want met name mijn bovenbenen voelde nog wel wat zwaar aan van de vorige wandeling. Aan het eind van de coastal walk heb ik de Paritutu rock beklommen. Waarvandaan ik deze keer uitzicht had op Mount Taranaki en de oceaan. Het was leuk om te doen voor een middag als deze, maar als je het overslaat mis je er ook niet heel veel aan.

De volgende dag ben ik om 8 uur vanuit New Plymouth naar het Tongariro national park vertrokken. Hier kwam ik halverwege de middag aan en heb ik het verder rustig aangedaan. Voor de volgende dag stond er namelijk weer een wandeling op de planning. Ik ging de Tongariro crossing lopen. Dit is een van de meest populaire dagwandelingen van Nieuw Zeeland. Niet zo gek ook, want ik heb gehoord dat het bekend staat als een van de mooiste dagwandelingen ter wereld. Dit is na mijn beleving ook zeker waar. Van de vele wandelingen die ik deze reis inmiddels heb gemaakt staat deze hoog in de top. Om 7 uur vertrok de shuttle bus vanuit het hostel naar het beginpunt van de wandeling. Na een aantal mensen in een ander hostel te hebben opgehaald kon de wandeling om kwart voor 8 gaan beginnen. Ik had in totaal 8 uur de tijd, want om 4 uur zou de shuttle bus ons weer op komen halen. Het was een perfecte dag voor de wandeling. Er was een blauwe lucht, aangename temperatuur en het waaide niet al te hard. Bart had me al verteld dat de eerste helft van de route het mooiste gedeelte is. Ik heb hier dan ook uitgebreid de tijd genomen om van het uitzicht te genieten en foto's en video's te maken. Je wandelt door een vulkanisch landschap waar je aan de rechter kant uitzicht hebt op Mt Nghauruhoe (Mt doom) en aan de linkerkant Mt Tongariro. De officiële route is 19,4 km lang waar je twee extra stukken aan toe kan voegen. Namelijk de toppen van beide vulkanen. In eerste instantie wilde ik proberen om deze beide te lopen. Al snel bleek helaas dat dit in 8 uur niet te doen is. Tenminste, niet als je ook nog van de omgeving wil genieten.Ik koos er daarom voor om alleen naar de top van Mt Tongariro te lopen. Hiervandaan heb je een mooi uitzicht over Mt Nghauruhoe en Mt Ruapehu. Ik was net op tijd om hier een paar foto's van te maken voor het uitzicht werd belemmerd door een laag hangende wolk. Vervolgens heb ik mijn weg vervolgd naar de Emerald colour lakes. De kleur van deze meren is echt super mooi. Zodra je deze meren hebt gepasseerd heb je ook het mooiste gedeelte van de wandeling gemaakt. Hierna heb je nog wel een mooi uitzicht, maar deze blijft lange tijd hetzelfde. Hier moest ik ook even stevig doorstappen om op tijd terug te zijn. Uiteindelijk was ik een kwartier voor de bus vertrok bij het eindpunt dus ik had het goed getimed.

De volgende dag ben ik doorgereisd naar Raglan. Een relaxed surfplaatsje aan de west kust. Ik kwam hier aan het begin van de avond aan in het heerlijk relaxte backpackers and waterfront lodge. Hier ging ik heen op aanraden van Bart en dat bleek een goede tip te zijn. De eerste echte dag in Raglan ben ik gaan kajakken met de Duitser Christian. NZ is hetzelfde als Australië, je komt altijd en overal Duitsers tegen. Soms vraag ik me wel eens af of er nog wel Duitsers in Duitsland zijn. In het hostel kan je gratis een kajak lenen. Dus dat is goed geregeld. Een dag later zijn we met een stel van het hostel gaan surfen. De eerste paar golven waren even onwennig, maar daarna pakte ik het weer snel op. Ik had een softboard wat het een stuk makkelijker maakt om op de plank te gaan staan dan een normaal surfboard. Maakt het wel een stuk leuker omdat je niet constant valt. Het nadeel is wel dat je steeds helemaal terug moet lopen/peddelen om een nieuwe golf te pakken. Wanneer er een golf komt kan je soms zelfs amper een stap verzetten, zo sterk dat de stroming is. Na een goede 3 uur surfen waren we dan ook allemaal moe maar voldaan. De volgende dag vertrok ik na een paar heerlijk relaxte dagen helaas weer. Als het weer wat beter was geweest had ik hier makkelijk nog een paar dagen langer kunnen blijven hangen.

De volgende bestemming was Rotorua, waar ik donderdag 23 Maart aan het begin van de middag aankwam. Na te hebben ingecheckt in het spa lodge backpackers hostel ben ik naar het park in de stad gelopen. Dit is een thermisch gebied. Erg apart dat er in een park waterpoelen met kokend water liggen. Ook heb ik een stukje langs het Rotorua meer gelopen. Op een bepaalde plaats is het water hier melk wit. Alweer zon apart verschijnsel dankzij de thermische activiteiten. Een dag later wilde ik naar het wai-o-tapu national park liften. Helaas zat het me niet mee en vond ik geen lift en begon het ook nog eens te regenen. Ik gaf het daarom maar op en heb in plaats daarvan een tourtje naar Hobbiton geboekt. Een gedeelte van de filmset van, en ja je raad het al, the hobbit uiteraard. Het is dus niet de filmset van de lord of the rings. Voor deze set werden namelijk geen permanente materialen gebruikt. Omdat de locatie toen toch al erg populair was bij toeristen hebben ze daarom besloten bij het bouwen van de set voor the Hobbit om ditmaal permanente materialen te gebruiken. Ik vond het erg leuk om dit te zien. In totaal zijn er 42 hobbit huisjes te zien. Deze hebben allemaal hun eigen grote. Sommige zijn van normale hoogte om de hobbits klein te laten lijken en sommige zijn heel klein om Gandalf juist groot te laten lijken. Een grappig weetje is dat de boom boven het huis van Bilbo en Frodo na de lord of the rings films is gekapt. Omdat er natuurlijk geen twee bomen identiek zijn hebben ze deze boom daarom exact na gemaakt voor the hobbit. Hierbij hebben ze ieder blad handmatig aan de boom vast moeten maken. Omdat de bladeren er net als bij een normale boom wel eens uitvallen moeten ze dit constant blijven doen. De tour duurde in totaal 2 uurtjes waar we op het eind nog een biertje kregen die bij de prijs zat inbegrepen. Dit zijn speciale biertjes die je alleen hier in Hobbiton kunt verkrijgen. Een leuke afsluiter van de tour.

Bij terugkomst in het hostel heb ik een tourtje geboekt naar Wai-O-tapu. Zodat ik er zeker van was dat ik er deze keer wel zou komen. Hier ben ik dan de volgende dag heen gegaan. De helft van het mini busje bestond uit Nederlanders. Het was weer even geleden dat ik zoveel Nederlanders tegelijkertijd zag. We gingen eerst naar een modderpoel. Ook hier was het weer zo heet dat het modder kookte. De modderpoel veranderd steeds een beetje als het hevig regent. Vervolgens gingen we een uurtje het park in voordat het hier erg druk ging worden. Het hele park is thermisch gebied. Dit ziet er bijzonder uit met alle kokende poelen, rokende gaten en er is zelfs een fel groen meertje. Na hier een uurtje te hebben gewandeld gingen we naar de nabij gelegen lady knox geiser. Deze barst van nature eens in de 36 uur uit. Om dit aantrekkelijker te maken voor toeristen wekken ze de uitbarsting nu elke dag op door er een zakje sulfaat in te gooien. Dit vindt elke dag om 10.15u plaats. Het water wordt dan de eerste minuten tussen de 10 en 20 meter de lucht in gespoten en dit gaat vervolgens terug naar een paar meter. Het kan wel tot ruim een uur duren voordat de geiser stopt met spuiten. Het was voor mij de eerste keer dat ik een geiser zag dus een erg leuke ervaring. Vervolgens kregen we nog een paar uur de tijd om door het park te lopen. Ik heb dit samen met de Nederlandse Marit gedaan. Naast de groene poel vond ik ook de champagne pool erg mooi. Deze heeft een oranje rand wat bijzonder is om te zien.

Voor zondag 26 maart hadden ze erg slecht weer voorspeld. Ik had daarom maar een busticket geboekt naar Paihia. Een busrit van zo'n 9 uur. Hier ben ik dan ook de hele dag zoet mee geweest. Toen ik de volgende ochtend wakker werd bleek dat het weer nog steeds niet was opgeklaard. Ik heb hier dan maar gebruik van gemaakt door een vliegticket te boeken naar mijn volgende bestemming, Vietnam. Omdat er met dit weer niet heel veel te doen viel heb ik de rest van de dag lekker lui doorgebracht en vooral Netflix gekeken en wat gelezen. Op dinsdag was het weer gelukkig een stuk beter en heb ik een Ferry naar het eiland Urupukapuka genomen. Alleen de boottocht hiernaar toe was al erg mooi. Op ururpukapuka heb ik vooral rond gelopen. Je hebt hier uitzichten over de vele baaien van het eiland waarvan de ene nog mooier is dan de andere. Dit alles met de groenste heuvels die ik ooit heb gezien.

Gisteren ben ik met de bus naar het plaatsje Whangarei gereden. Dit ligt een uurtje ten zuiden van Paihia. Ook deze dag was het ontzettend beroerd weer. Het leek wel of cycloon Debbie over nieuw Zeeland trok in plaats van over Australië. Dit duurde gelukkig maar een dag waardoor ik vandaag een aantal dingen kon bezoeken. Ik ben eerst naar de abbey caves gelopen. Deze bestaan in totaal uit 3 grotten waar ik alledrie in ben geweest. Op waarschuwingsborden stond aangegeven dat je nooit alleen de grot moet betreden en het word aangeraden alleen naar binnen te gaan als je een ervaren 'caver' bent. Nou was ik wel alleen en om niet alle regels te schenden bestempelde ik mezelf maar als ervaren. Ik ben tenslotte deze reis al zeker in 3 grotten geweest. Vooral de eerste twee grotten zijn erg mooi dankzij de aanwezigheid van honderden glow wormen. Bijzonder om in een pik donkere grot zoveel lichtjes te zien gloeien die niet van mensen handen komen. Helaas geld hiervoor wel hetzelfde als met sterren. Ik heb niet de apparatuur om er een goede foto van te maken. Na de grotten ben ik naar de top van een vulkaan gelopen. Hiervandaan heb je een mooi uitzicht over het hele dorpje. Hierna wilde ik eigenlijk gaan kijken naar het voeren van de kiwi's. Na twee maanden NZ heb ik er namelijk nog geen een gezien. Helaas had ik net de bus gemist die maar eens per uur vertrekt dus dit moest ik laten schieten. Ik ben toen via een canopie walk en de whangarei waterval terug naar het hostel gelopen.

Morgen neem ik de bus naar Auckland. Hier zal ik mijn laatste dagen in NZ doorbrengen voordat ik woensdag naar Vietnam vlieg.

Groetjes,

Peter