Nieuw Zeeland (1)

Kia ora,

Inmiddels zit ik alweer een aantal weken in Nieuw Zeeland en is het tijd om wat recentere verhalen te gaan plaatsen. Ik doe mijn best om weer up to date te zijn, maar het verhaal is iets te lang om in een keer te plaatsen.

Zaterdag 4 februari ben ik vertrokken uit Bundaberg. De avond ervoor ging ik nog een drankje drinken met een aantal mensen van het hostel. Allereerst gingen we naar het Melbourne hotel om een bokswedstrijd te kijken. Dit is erg populair onder vooral de Engelse backpackers. Vervolgens zijn we even naar cellblock gegaan en hebben we de avond afgesloten in club hotel. Dit was uiteraard weer een stuk later geworden dan gepland wat ik de volgende ochtend dan ook wel even voelde. Er vertrekken maar 2 treinen per dag vanuit Bundaberg naar Brisbane waarvan de laatste om 10 uur in de ochtend vertrekt. Ik moest daarom om een uur of 8 dus toch wel mijn bed uit om te ontbijten, de laatste spullen bij elkaar te rapen en nog afscheid te nemen van een aantal mensen die inmiddels alweer wakker waren, omdat ze moesten werken. De trein vertrok vervolgens met 20 minuten vertraging richting Brisbane.

Voor mijn vlucht moest ik naar de Gold Coast, omdat deze pas zondag ochtend om 6 uur vertrok kon ik een paar uur door brengen in Brisbane. Ik had hier afgesproken met Charlie. Een Engelse jongen die ik in Bundaberg heb ontmoet. Samen met hem heb ik even koffie gedronken. Vervolgens ben ik via de trein en bus verder gereisd naar GC airport waar ik rond een uur of 8 aankwam. Dit betekende voor mij dat ik hier dus helaas een flink aantal uur moest doorbrengen. Ik had geen zin om $30 voor een hostel te betalen voor een paar uur slaap besloot ik om op het vliegveld maar wat te slapen. Het vliegveld is echter niet zo groot en werd daarom om half 11 helemaal gesloten. Shit daar moest ik toen een paar uur buiten wachten met een aantal Aziaten die hetzelfde was overkomen. Ik was dan ook blij toen ik de volgende dag na een vlucht van 3,5 uur aankwam in Wellington.

Het was een mooie dag en ik besloot daarom om deze dag gelijk naar de Mt Victoria lookout te gaan. Vanaf dit uitkijkpunt heb je uitzicht over Wellington, de baai en het vliegveld. Vervolgens heb ik nog wat door de stad gelopen en ben ik op tijd naar bed gegaan.

De volgende heb ik het rustig aan gedaan. Wat rond gelopen door de stad en de botanische Gardens en gaan uitzoeken hoe ik precies wilde gaan reizen. Ik had uiteindelijk al bijna een buskaartjes gekocht toen ik Kevin tegen kwam. Een Duitse backpacker die ik ook al tijdens mijn tijd in Bundaberg heb leren kennen. Kevin had al een auto gehuurd met twee meiden en een jongen. De jongen had het zuider eiland al bezocht en zou dus na wellington niet meer verder reizen. Dus kon ik mooi met hun mee reizen. Zij hadden alleen gepland om op zaterdag Wellington te verlaten. Hierdoor moest ik een paar dagen langer in Wellington blijven als ik van te voren had gepland. Dit gaf me wel de gelegenheid om wat administrative zaken te regelen en de boot naar het zuider eiland te boeken.

Samen met Kevin, mijn nieuwe reisgenoten Isabel (Zwitserland), Jenny (Duitsland) en Henry (Chili) ben ik op vrijdag februari naar het Te Papa museum gegaan. Dit is een gratis museum waar van alles over Nieuw Zeeland valt te ontdekken. Ik vond vooral de exhibitie over aarbevingen en de grootste inktvis ooit gevangen interessant. Maar ze hebben ook een gedeelte over de oorlog, Maori kunst, een gedeelte over nieuw Zeelandse planten en dieren en meer. Groot genoeg dus om een paar uur in rond te lopen. Samen met mijn nieuwe reisgenoten ben ik ook nog een keer naar de Mt Victoria lookout gelopen. Op de weg terug ook nog een paar film locaties van the lord of the rings bezocht. Onder andere de boom waarachter Frodo zich verstopt voor een night rider (dit wisten we ook alleen maar omdat er toevallig net een tour voorbij kwam lopen).

Zaterdag 11 februari hebben we toen eindelijk Wellington verlaten nadat we afscheid hadden genomen van Henry. Kevin, Isabel en Jenny hadden de blue bridge Ferry en aangezien deze al was volgeboekt ging ik een uurtje later met de inter islander richting het zuider eiland. De tocht duurde ruim twee uur en ik heb het grootste gedeelte van deze tijd op het dek gestaan om te genieten van het uitzicht. Onderweg zag ik ook nog een paar dolfijnen, maar ze zwommen helaas niet met de boot mee waardoor ze na een paar seconden alweer verdwenen.

Rond een uur of 12 kwam ik aan in Picton. Hier stonden mijn reisgenoten al op mij te wachten. Zij hadden wat vertraging gehad waardoor ze maar net voor mij gearriveerd waren. Dat kwam goed uit. Vanuit Picton zijn we via de Queens Charlotte road naar de Queens Charlotte track gereden. De weg is een mooie route langs de kust. Onderweg hebben we dan ook een aantal stops gemaakt om foto's te maken. De wandeling was te lang voor een middag dus nadat we hier een uur hebben gelopen hebben we even rustig aan een watertje gezeten en zijn we vervolgens weer terug gelopen en met de auto naar Richmond gereden. Jenny heeft hier vrienden wonen waar we twee nachten konden blijven slapen. Eenmaal aangekomen hebben we kennis gemaakt met Chris, Herta en hun zoon Finn. Na een praatje te te hebben gemaakt zijn we met hen naar een festival in de buurt gelopen. Hier hebben we gegeten wat rond gelopen en vervolgens hebben we nog een drankje gedronken bij Chris en Herta en zijn we naar bed gegaan.

De volgende dag, zondag 12 februari, zijn we naar een uitkijkpunt gelopen waar je uitzicht hebt over Richmond en Nelson. In de middag zijn we naar Rabbit Island gereden. Een strand in de buurt van Richmond. Hier hebben we gewandeld en ging Finn een hut bouwen met z’n vrienden. De volgende ochtend hebben we afscheid genomen van Chris, Herta en Finn. Voor mij was dit bezoek ook wel weer lang genoeg, want hoewel het erg aardige mensen zijn had Chris nogal veel verhalen die bijna allemaal even langdradig waren waardoor ik halverwege zijn verhalen het gesprek maar verder liet voeren door Kevin omdat ik de helft gemist had.

We zijn toen naar Nelson gereden. Een plaatsje in de buurt van Richmond. Kevin had hier goede verhalen over gehoord en wilde er graag even doorheen lopen. Al snel bleek dat er eigenlijk helemaal niet zoveel te beleven viel in Nelson. Iets wat kevin tot nu toe nog steeds regelmatig te horen krijgt. Vooral ook omdat hij bleef vol houden dat het een leuk stadje was. Na een kort bezoek zijn we dan ook maar snel doorgereden naar Takaka.

Takaka werd voor de komende drie dagen onze uitvalsbasis om het Abel Tasman NP te bezoeken. Toen we hier aankwamen hebben we onze tent opgezet en zijn we eerst een stukje gaan rijden. We dachten dat er een strand was die niet al te ver was om te rijden. We miste alleen onze afslag waardoor we er pas laat aankwamen. We zijn hier dan ook maar heel even geweest voor we weer terug gingen naar de camping. Het was een gratis camping naast een rivier. Het weer was mooi en in de avond hebben we hier goed gebruik van gemaakt door een kampvuurtje te maken. Ook hebben we hier voor het eest kennis gemaakt met het (tot nu toe) grootste nadeel van Nieuw Zeeland. Namelijk sand flies. De beten zijn minder erg dan muggenbulten, maar omdat ze met zovele zijn is het toch heel irritant. En helaas hebben we hier in het vervolg ook nog vaak genoeg mee te maken gekregen. Onze benen, en met name die van Isabel, zaten dan ook regelmatig vol met rode bulten.

De volgende dag, het is dan inmiddels 17 februari, zijn we echt naar het Abel Tasman NP gegaan. We hebben hier een gedeelte van de Coast Track gelopen. De gehele track is 60 km lang en hier staan 3 tot 5 dagen wandelen voor. Dit vonden wij toch net iets te veel van het goede waardoor we alleen een ronde hebben gelopen bij het plaatsje Totaranui. Maar ook dit gedeelte alleen is al erg mooi. In het begin liepen we langs stranden en later liepen we via een heuvelachtig bos weer terug. Hierbij hadden we nog mooie uitzichten over de baaien van het national park. Na de wandeling hebben we nog even gerelaxed aan het mooie goud kleurige strand. Dit gedeelte van Nieuw Zeeland wordt dan ook niet voor niks Golden Bay genoemd.

De laatste dag dat we in het Abel Tasman park waren zijn we naar een strand gereden. Hier hebben we een kleine wandeling gemaakt naar het strand. Het was vloed waardoor er maar weinig strand over was, maar het was een mooie plek om lunch te eten. De wandeling naar het strand was ook erg mooi. We wandelde over groene heuvels tussen de schapen door. Dit was voor mij echt het plaatje wat ik voor me had bij Nieuw Zeeland. In de middag zijn we doorgereden naar het strand. Hier kwamen we ineens een zeeleeuw tegen die rustig op een rots lag te zonnen. Grappig dat je die hier zo totaal onverwachts tegen kan komen. Vervolgens hebben zijn we illegaal een camping opgelopen om gebruik te maken van de douche, hebben we gekookt en gegeten aan het strand en zijn we weer terug naar de camping gereden.

Ik denk dat dit verhaal voor nu wel lang genoeg is geworden. Ik zal proberen zo snel mogelijk het volgende verhaal te plaatsen zodat jullie weer helemaal bij zijn met mijn avonturen. Voor de geintresseerde heb ik inmiddels ook wat foto’s op Facebook geplaatst.

Hopelijk hebben jullie allemaal een goede carnaval gehad en je niet teveel laten tegen houden door het weer.

Groetjes,

Peter