Oost kust Zuider eiland
Door: Peter
19 Maart 2017 | Nieuw Zeeland, Christchurch
Hoi allemaal,
Nadat we de 25 Februari mijn 1 jarig reis jubileum hadden gevierd, was het op 1 maart alweer een speciale dag. Het was namelijk Jenny's verjaardag! Naast ons normale ontbijt hadden we speciaal voor deze gelegenheid een cake gekocht. Vervolgens zijn we koffie gaan drinken in een café. We wilden hier gebruik maken van de WiFi zodat Jenny het thuisfront even kon bellen. Onze lonely planet bleek alleen enigszins verouderd te zijn, want in het betreffende café hadden ze inmiddels geen WiFi meer. We zijn daarom maar doorgegaan met het normale programma van de dag en via de scenic route langs de kustlijn gereden. Hier hebben we een kleine wandeling gemaakt om de benen te strekken. De wandeling bleek alleen een beetje tegen te vallen dus dat was jammer. In de avond zijn we naar curio bay gereden om dolfijnen en pinguïns te bekijken. Met de dolfijnen hadden we geen geluk, maar we hebben wel 2 yellow eyed pinguïns gezien. Eén lag langs een wandelpad tussen het suikerriet en het leek erop dat deze aan het broeden was. Al heb ik hier geen verstand van dus het kan ook zijn dat hij gewoon aan het rusten was. De andere stond op de rotsen langs de zee zichzelf schoon te maken. Voor de verjaardag hadden we nog een alcoholisch drankje gekocht welke we in de tent hebben gedronken. Het was te koud en winderig om buiten te zitten. Jenny had ook nog Pavlova gekocht. Dit is een echte nieuw Zeelandse cake.
De volgende dag zijn we vanaf onze onze camping nabij slope point verder gegaan met de roadtrip. Onze eerste stop was opnieuw curio bay. De camping was hier in de buurt en we wilde graag kijken of we de dolfijnen deze keer wel konden zien. Ook deze keer stonden we al op het punt om terug naar de auto te lopen toen Isabel ineens een dolfijn zag. Ondanks dat we geen zwem spullen aan hadden zijn Jenny en ik toch het water in gesprongen. Zolang je de dolfijnen niet benaderd mag je hier namelijk gewoon zwemmen. Na een paar minuten in het ijskoude water (ik schat dat het een graad of 15 was) zwommen de Hector dolfijnen al uit zichzelf op nog geen meter afstand langs ons heen. Echt een hoogtepunt van de afgelopen weken in Nieuw Zeeland. Het mooiste van Curio Bay is dat het er totaal niet toeristisch is waardoor alles gratis is! Nadat het water ons toch echt te koud was geworden zijn we verder gereden. Na een lunch en wat WiFi zijn we naar nugget point gereden. Hier is een vuurtoren/lookout. Hiervandaan kan je vele new zealand fur seals (zeehonden) zien zwemmen. Erg leuk om te zien. Hierna zijn we verder gereden naar een camping op zo'n 40 km afstand van Dunedin.
Op 3 maart hebben we de scenic route naar Dunedin voortgezet. Toen we aankwamen in Dunedin hebben we hier even rond gewandeld. Het mooie weer dat we in de ochtend hadden sloeg echter ineens om naar een stevige wind en regen. Hierop besloten we om naar de bibliotheek te gaan. Hier konden we het thuisfront weer op de hoogte brengen en het belangrijkste, al onze elektrische apparatuur opladen. Want ja aan een camera met lege batterij heb je nu eenmaal niet zoveel. Kevin had besloten dat hij de tent voor een paar dagen beu was en had daarom een hostel geboekt. Nadat wij hem daar hadden afgezet zijn Isabel, Jenny en ik naar een camping net buiten Dunedin gereden. Via de app wikicamps hadden we een camping gevonden voor $15. Dit is redelijk duur voor Nieuw Zeeland, maar wel in de buurt van de stad. Onderweg hadden we geluk, want voor we de camping hadden bereikt zagen we al een campingbord staan voor een gratis camping. Dat scheelt weer wat geld! Nadat we hier hadden gekookt hebben we nog een filmpje gekeken op Isabels IPad en was het bedtijd.
De volgende ochtend hebben we
Kevin opgehaald en zijn we naar Otago Peninsula gereden. Dit is een gedeelte net buiten Dunedin. Het word ook wel een half eiland genoemd, omdat er maar een klein stuk land vast zit aan het vaste land. We zijn eerst naar een baai gereden. Hier hebben we een korte wandeling gemaakt naar het uitkijkpunt. We hadden alleen niet door dat we al bij het uitkijkpunt waren aangekomen en zijn daarom helemaal een heuvel op gelopen. Er was hier alleen geen weg meer naar toe dus we vonden het al vreemd. Toen we terug kwamen en het bord bekeken bleek het helemaal niet de bedoeling te zijn dat we omhoog liepen oeps... Vervolgens zijn we naar het uiterste punt van Otago Peninsula gereden. Van de vele (water)vogels die Otago Peninsula rijk is hebben we hier voor ons de indrukwekkendste gezien. Namelijk 3 albatrossen. En wat zijn dat een flinke vogels zeg! Ook konden we van hieruit ook weer zeehonden zien en tijdens de avond schemering kan je er blauwe pinguïns zien. We hadden alleen geen zin om weer een hele avond op pinguïns te moeten wachten. We zijn dus maar verder gereden naar de pyramids. Een soort rotsen/bergen die op piramides lijken. Hier hebben we op het strand geluncht en een korte strand wandeling gemaakt. Aan het eind van het strand zagen we nog een aantal zeeleeuwen op de rotsen liggen. Dat is nou zo leuk aan Nieuw Zeeland. Je kan overal wildlife tegenkomen zonder dat er een rij toeristen foto's van staan te maken. Hierna hebben we nog een van de piramides beklommen wat een mooi 360 graden uitzicht geeft. Met aan de ene kant de zee en aan de andere kant groene heuvels. Hierna gingen we naar een andere baai. Hier hadden we kans om yellow eyed pinguïns te zien. Deze kwamen we hier niet tegen maar we liepen wel tegen een enorme zeeleeuw aan. Hij lag hier rustig op het strand uit te rusten en toen wij hem aan het bekijken waren ging hij er even goed voor liggen en kwam er een enorme drol uit. Tsja ook dat moet natuurlijk gebeuren. Als laatste zijn we naar de Sandymount track gereden. Hier hebben we een wandeling van een uurtje gemaakt met ontzettend mooie uitzichten over de kust. Vervolgens hebben we Kevin weer bij zijn hostel afgezet en zijn wij terug gereden naar de camping. Hier hebben we nog wat gekaart, yahtzee gespeeld en een filmpje gekeken voor we naar bed gingen.
De volgende dag hebben we het rustig aan gedaan. Allereerst zijn we naar het centrum van Dunedin gereden om Kevin op te halen. Hier hebben we een bakje koffie gedronken bij Starbucks. Hier zijn we eigenlijk alleen heen gegaan om gebruik te kunnen maken van de WiFi en om onze telefoons op te laden. Toen we hiermee klaar waren was kevin inmiddels al de stad gaan verkennen en omdat Jenny nog wat langer internet nodig had ben ik samen met Isabel een hapje eten. Vervolgens hebben we Jenny opgehaald en zijn we naar de supermarkt gelopen waar we de auto hadden geparkeerd. Officieel mag je hier maar 90 minuten parkeren, maar wij dachten dat ze dit toch nooit konden controleren. Dat bleek een vergissing te zijn, want toen we terug kwamen hadden we een boete van 45 dollar voor het raam liggen. Een beetje jammer, maar met z'n vieren ook nog wel te overzien. Na deze kleine tegenvaller hebben we onze reis weer vervolgd. We sliepen nabij het plaatsje Dunpoort. Onderweg hebben we nog een korte stop gemaakt bij de Moeraki Boulder Stones. Op de foto's zag dit er erg mooi uit maar met een hele horden toeristen vond ik het toch wat tegenvallen.
Vanuit Dunpoort hebben we onze weg naar Mount Cook vervolgd. We hadden gekozen voor een camping bij het plaatsje Twizel. Dit is in de buurt van zowel Mount Cook als Lake Pukaki en Lake Tekapo. Hier stonden weer verschillende wandelingen op programma. Door hier te kamperen hoefde we niet iedere dag de tent opnieuw af te breken en op te zetten. Dat scheelt heel wat tijd en ruimte in de auto. Dit hebben we afgelopen weken dan ook wel vaker gedaan.
In de middag zijn we naar lake Tekapo gereden. Hier hebben we een wandeling naar de Mount John summit gemaakt. Hiervandaan heb je een mooi uitzicht over het meer en aan de andere kant de bergketen. Bijzonder om te zien dat er tussen de bergen en ons een redelijk vlak gedeelte lag waar amper iets groeide. Voelde heel erg woestijnachtig aan.
Op 7 maart hebben we niet heel veel gedaan. Toen we opstonden was het koud, nat en waaide het hard. We hadden dan ook geen van alle veel zin om een wandeling te maken in dit weer. We zijn daarom naar Twizel gereden. Hier hebben we een bakje koffie gedronken en wat op het internet gesurfd. Het weer klaarde in de middag gelukkig een heel eind op waardoor we nog een kleine wandeling konden maken bij Lake Pukaki. Inmiddels was in Twizel ook een vriend van Kevin aangekomen met zijn gezin. Samen met hen hebben we een uur of twee langs het meer gelopen. Hierna zijn we terug naar de camping gereden.
Woensdag 8 maart was het het tijd voor een bezoek aan de hoogste berg van Nieuw Zeeland, Mount Cook. Het weer was snachts flink opgeklaard wat ons de koudste nacht van de roadtrip opleverde. Het was een graad of drie en niemand had dan ook erg goed geslapen. In de ochtend daarom maar snel gegeten en in de warme auto gaan zitten. Eerst hebben we Kevin bij zijn vriend afgezet. Hij wilde uiteraard graag met hen de dag doorbrengen. Omdat zij rekening moesten houden met de baby van net een jaar oud hadden Jenny Isabel en ik besloten om gewoon ons eigen plan te trekken en niet met hun mee te lopen. Eerst hebben we de Hooker Valley track gelopen. Dit is een van de populairste tracks in het park. Onderweg zouden we Mount Cook moeten zien liggen, maar de enige wolk die in de weide omtrek te vinden was hing precies voor de berg. Ondanks dit hadden we toch al mooie uitzichten. Toen we na een uur wandelen bij het eindpunt van de wandeling aankwamen hadden we geluk en kwam de berg tevoorschijn. Het eindpunt van de wandeling was Lake Mueller met hierachter Mount Cook. In het water drijfde een grote zwarte (van het gesteente) ijsrots. Erg bijzonder om te zien. Hier hebben we even rustig gezeten en vervolgens moesten we via dezelfde route weer terug lopen. Omdat de wolk nu verdwenen was hadden we veel betere uitzichten op Mount Cook. Na deze wandeling hebben we de korte wandeling gemaakt naar Kea Point. Hier heb je ook uitzicht over het Mueller meer en Mount Cook, maar dan net weer van een andere hoek. En het voordeel is dat er hier veel minder toeristen lopen als de eerste wandeling die we hebben gemaakt. Tot mijn ervaring behoort Mount Cook dan ook samen met Milford Sound en de Franz Jozef/Fox Glacier tot de meest toeristische plekken van het zuider eiland. Nadat we terug kwamen van Kia Point hebben we een paar minuten gereden naar een andere parkeerplaats, waarvandaan we een korte wandeling hebben gemaakt naar een uitkijkpunt over de Tasman gletsjer, de grootste gletsjer van Nieuw Zeeland. Aan het eind van deze wandeling kwamen we per toeval Kevin en zijn vrienden tegen die ook net klaar waren met wandelen, waardoor kevin gewoon met ons terug kon rijden. Op de terug weg hebben we nog een stop gemaakt bij de Peters lookout. Jaja ik heb hier mijn eigen lookout gekregen! En niet zomaar een lookout, maar een met een heel mooi uitzicht over Lake pukaki en Mount Cook.
Na een bezoek aan de hoogste berg van Nieuw Zeeland was het 9 Maart tijd om te vertrekken richting Christchurch, het eindpunt van onze reis door het zuider eiland. We besloten om wat langer in bed te blijven liggen als normaal om wat slaap in te halen die we de vorige dag hadden gemist. Op deze manier hoefde we ook niet uit de tent te komen als het nog erg koud is. Vervolgens hebben we rustig ontbeten en zijn we aangereden. Na een paar uur rijden kwamen we in Christchurch aan. Hier hebben we door het centrum gelopen. Bijzonder om te zien want de wederopbouw na de aardbeving van 2011 is nog steeds in volle gang. De helft van de gebouwen staat in de stijgers en hiervoor in de plaats staan er veel zeecontainers. Deze zijn te vinden tussen gebouwen maar vooral ook op de daken van winkeltjes. Verder is Christchurch niet erg bijzonder. Na een paar uurtjes rond te hebben gewandeld en een potje tafeltennis te hebben gespeeld (want deze staan in het centrum en kan je gratis gebruiken) zijn we dan weer naar de camping gegaan. Hier hebben we onze laatste camping maaltijd bereidt. Een curry zoals we die al vaak op hebben deze roadtrip.
De volgende dag was dan echt de laatste dag van onze roadtrip. We hebben er maar een relaxt dagje van gemaakt. We zijn naar het plaatsje Akaroa gereden. Hier hebben we even rond gelopen, souvenirwinkeltjes bezocht, de vuurtoren bekeken en een koffie gedronken. Na hier een rustige middag te hebben doorgebracht zijn we naar Christchurch gereden. Hier zijn we naar een restaurantje gegaan voor ons afscheidsdiner. Omdat kevin en ik de volgende ochtend vroeg de bus naar Picton hadden, besloten we om in de buurt in een hostel te slapen terwijl de dames nog een nachtje gingen kamperen en de volgende dag de auto in zouden leveren. Nadat zij ons in het hostel hadden afgezet was het tijd om afscheid te nemen. Ieder van ons zou hier zijn eigen weg gaan vervolgen. Jenny gaat een paar weken werken in het plaatsje Geraldine voor ze naar Australië vliegt, Isabel vliegt naar Auckland waar ze twee dagen zal blijven voor ze naar huis vliegt, Kevin gaat een paar weken in een hostel in Picton werken en ik ben doorgereisd naar het Noorder eiland.
Inmiddels ben ik alweer een week op het noorder eiland. Hier heb ik Bart ontmoet en twee hikes gemaakt. Op dit moment ben ik op de bus naar Raglan aan het wachten. Maar dit alles zal ter sprake komen in het volgende verhaal.
Groetjes,
Peter
Nadat we de 25 Februari mijn 1 jarig reis jubileum hadden gevierd, was het op 1 maart alweer een speciale dag. Het was namelijk Jenny's verjaardag! Naast ons normale ontbijt hadden we speciaal voor deze gelegenheid een cake gekocht. Vervolgens zijn we koffie gaan drinken in een café. We wilden hier gebruik maken van de WiFi zodat Jenny het thuisfront even kon bellen. Onze lonely planet bleek alleen enigszins verouderd te zijn, want in het betreffende café hadden ze inmiddels geen WiFi meer. We zijn daarom maar doorgegaan met het normale programma van de dag en via de scenic route langs de kustlijn gereden. Hier hebben we een kleine wandeling gemaakt om de benen te strekken. De wandeling bleek alleen een beetje tegen te vallen dus dat was jammer. In de avond zijn we naar curio bay gereden om dolfijnen en pinguïns te bekijken. Met de dolfijnen hadden we geen geluk, maar we hebben wel 2 yellow eyed pinguïns gezien. Eén lag langs een wandelpad tussen het suikerriet en het leek erop dat deze aan het broeden was. Al heb ik hier geen verstand van dus het kan ook zijn dat hij gewoon aan het rusten was. De andere stond op de rotsen langs de zee zichzelf schoon te maken. Voor de verjaardag hadden we nog een alcoholisch drankje gekocht welke we in de tent hebben gedronken. Het was te koud en winderig om buiten te zitten. Jenny had ook nog Pavlova gekocht. Dit is een echte nieuw Zeelandse cake.
De volgende dag zijn we vanaf onze onze camping nabij slope point verder gegaan met de roadtrip. Onze eerste stop was opnieuw curio bay. De camping was hier in de buurt en we wilde graag kijken of we de dolfijnen deze keer wel konden zien. Ook deze keer stonden we al op het punt om terug naar de auto te lopen toen Isabel ineens een dolfijn zag. Ondanks dat we geen zwem spullen aan hadden zijn Jenny en ik toch het water in gesprongen. Zolang je de dolfijnen niet benaderd mag je hier namelijk gewoon zwemmen. Na een paar minuten in het ijskoude water (ik schat dat het een graad of 15 was) zwommen de Hector dolfijnen al uit zichzelf op nog geen meter afstand langs ons heen. Echt een hoogtepunt van de afgelopen weken in Nieuw Zeeland. Het mooiste van Curio Bay is dat het er totaal niet toeristisch is waardoor alles gratis is! Nadat het water ons toch echt te koud was geworden zijn we verder gereden. Na een lunch en wat WiFi zijn we naar nugget point gereden. Hier is een vuurtoren/lookout. Hiervandaan kan je vele new zealand fur seals (zeehonden) zien zwemmen. Erg leuk om te zien. Hierna zijn we verder gereden naar een camping op zo'n 40 km afstand van Dunedin.
Op 3 maart hebben we de scenic route naar Dunedin voortgezet. Toen we aankwamen in Dunedin hebben we hier even rond gewandeld. Het mooie weer dat we in de ochtend hadden sloeg echter ineens om naar een stevige wind en regen. Hierop besloten we om naar de bibliotheek te gaan. Hier konden we het thuisfront weer op de hoogte brengen en het belangrijkste, al onze elektrische apparatuur opladen. Want ja aan een camera met lege batterij heb je nu eenmaal niet zoveel. Kevin had besloten dat hij de tent voor een paar dagen beu was en had daarom een hostel geboekt. Nadat wij hem daar hadden afgezet zijn Isabel, Jenny en ik naar een camping net buiten Dunedin gereden. Via de app wikicamps hadden we een camping gevonden voor $15. Dit is redelijk duur voor Nieuw Zeeland, maar wel in de buurt van de stad. Onderweg hadden we geluk, want voor we de camping hadden bereikt zagen we al een campingbord staan voor een gratis camping. Dat scheelt weer wat geld! Nadat we hier hadden gekookt hebben we nog een filmpje gekeken op Isabels IPad en was het bedtijd.
De volgende ochtend hebben we
Kevin opgehaald en zijn we naar Otago Peninsula gereden. Dit is een gedeelte net buiten Dunedin. Het word ook wel een half eiland genoemd, omdat er maar een klein stuk land vast zit aan het vaste land. We zijn eerst naar een baai gereden. Hier hebben we een korte wandeling gemaakt naar het uitkijkpunt. We hadden alleen niet door dat we al bij het uitkijkpunt waren aangekomen en zijn daarom helemaal een heuvel op gelopen. Er was hier alleen geen weg meer naar toe dus we vonden het al vreemd. Toen we terug kwamen en het bord bekeken bleek het helemaal niet de bedoeling te zijn dat we omhoog liepen oeps... Vervolgens zijn we naar het uiterste punt van Otago Peninsula gereden. Van de vele (water)vogels die Otago Peninsula rijk is hebben we hier voor ons de indrukwekkendste gezien. Namelijk 3 albatrossen. En wat zijn dat een flinke vogels zeg! Ook konden we van hieruit ook weer zeehonden zien en tijdens de avond schemering kan je er blauwe pinguïns zien. We hadden alleen geen zin om weer een hele avond op pinguïns te moeten wachten. We zijn dus maar verder gereden naar de pyramids. Een soort rotsen/bergen die op piramides lijken. Hier hebben we op het strand geluncht en een korte strand wandeling gemaakt. Aan het eind van het strand zagen we nog een aantal zeeleeuwen op de rotsen liggen. Dat is nou zo leuk aan Nieuw Zeeland. Je kan overal wildlife tegenkomen zonder dat er een rij toeristen foto's van staan te maken. Hierna hebben we nog een van de piramides beklommen wat een mooi 360 graden uitzicht geeft. Met aan de ene kant de zee en aan de andere kant groene heuvels. Hierna gingen we naar een andere baai. Hier hadden we kans om yellow eyed pinguïns te zien. Deze kwamen we hier niet tegen maar we liepen wel tegen een enorme zeeleeuw aan. Hij lag hier rustig op het strand uit te rusten en toen wij hem aan het bekijken waren ging hij er even goed voor liggen en kwam er een enorme drol uit. Tsja ook dat moet natuurlijk gebeuren. Als laatste zijn we naar de Sandymount track gereden. Hier hebben we een wandeling van een uurtje gemaakt met ontzettend mooie uitzichten over de kust. Vervolgens hebben we Kevin weer bij zijn hostel afgezet en zijn wij terug gereden naar de camping. Hier hebben we nog wat gekaart, yahtzee gespeeld en een filmpje gekeken voor we naar bed gingen.
De volgende dag hebben we het rustig aan gedaan. Allereerst zijn we naar het centrum van Dunedin gereden om Kevin op te halen. Hier hebben we een bakje koffie gedronken bij Starbucks. Hier zijn we eigenlijk alleen heen gegaan om gebruik te kunnen maken van de WiFi en om onze telefoons op te laden. Toen we hiermee klaar waren was kevin inmiddels al de stad gaan verkennen en omdat Jenny nog wat langer internet nodig had ben ik samen met Isabel een hapje eten. Vervolgens hebben we Jenny opgehaald en zijn we naar de supermarkt gelopen waar we de auto hadden geparkeerd. Officieel mag je hier maar 90 minuten parkeren, maar wij dachten dat ze dit toch nooit konden controleren. Dat bleek een vergissing te zijn, want toen we terug kwamen hadden we een boete van 45 dollar voor het raam liggen. Een beetje jammer, maar met z'n vieren ook nog wel te overzien. Na deze kleine tegenvaller hebben we onze reis weer vervolgd. We sliepen nabij het plaatsje Dunpoort. Onderweg hebben we nog een korte stop gemaakt bij de Moeraki Boulder Stones. Op de foto's zag dit er erg mooi uit maar met een hele horden toeristen vond ik het toch wat tegenvallen.
Vanuit Dunpoort hebben we onze weg naar Mount Cook vervolgd. We hadden gekozen voor een camping bij het plaatsje Twizel. Dit is in de buurt van zowel Mount Cook als Lake Pukaki en Lake Tekapo. Hier stonden weer verschillende wandelingen op programma. Door hier te kamperen hoefde we niet iedere dag de tent opnieuw af te breken en op te zetten. Dat scheelt heel wat tijd en ruimte in de auto. Dit hebben we afgelopen weken dan ook wel vaker gedaan.
In de middag zijn we naar lake Tekapo gereden. Hier hebben we een wandeling naar de Mount John summit gemaakt. Hiervandaan heb je een mooi uitzicht over het meer en aan de andere kant de bergketen. Bijzonder om te zien dat er tussen de bergen en ons een redelijk vlak gedeelte lag waar amper iets groeide. Voelde heel erg woestijnachtig aan.
Op 7 maart hebben we niet heel veel gedaan. Toen we opstonden was het koud, nat en waaide het hard. We hadden dan ook geen van alle veel zin om een wandeling te maken in dit weer. We zijn daarom naar Twizel gereden. Hier hebben we een bakje koffie gedronken en wat op het internet gesurfd. Het weer klaarde in de middag gelukkig een heel eind op waardoor we nog een kleine wandeling konden maken bij Lake Pukaki. Inmiddels was in Twizel ook een vriend van Kevin aangekomen met zijn gezin. Samen met hen hebben we een uur of twee langs het meer gelopen. Hierna zijn we terug naar de camping gereden.
Woensdag 8 maart was het het tijd voor een bezoek aan de hoogste berg van Nieuw Zeeland, Mount Cook. Het weer was snachts flink opgeklaard wat ons de koudste nacht van de roadtrip opleverde. Het was een graad of drie en niemand had dan ook erg goed geslapen. In de ochtend daarom maar snel gegeten en in de warme auto gaan zitten. Eerst hebben we Kevin bij zijn vriend afgezet. Hij wilde uiteraard graag met hen de dag doorbrengen. Omdat zij rekening moesten houden met de baby van net een jaar oud hadden Jenny Isabel en ik besloten om gewoon ons eigen plan te trekken en niet met hun mee te lopen. Eerst hebben we de Hooker Valley track gelopen. Dit is een van de populairste tracks in het park. Onderweg zouden we Mount Cook moeten zien liggen, maar de enige wolk die in de weide omtrek te vinden was hing precies voor de berg. Ondanks dit hadden we toch al mooie uitzichten. Toen we na een uur wandelen bij het eindpunt van de wandeling aankwamen hadden we geluk en kwam de berg tevoorschijn. Het eindpunt van de wandeling was Lake Mueller met hierachter Mount Cook. In het water drijfde een grote zwarte (van het gesteente) ijsrots. Erg bijzonder om te zien. Hier hebben we even rustig gezeten en vervolgens moesten we via dezelfde route weer terug lopen. Omdat de wolk nu verdwenen was hadden we veel betere uitzichten op Mount Cook. Na deze wandeling hebben we de korte wandeling gemaakt naar Kea Point. Hier heb je ook uitzicht over het Mueller meer en Mount Cook, maar dan net weer van een andere hoek. En het voordeel is dat er hier veel minder toeristen lopen als de eerste wandeling die we hebben gemaakt. Tot mijn ervaring behoort Mount Cook dan ook samen met Milford Sound en de Franz Jozef/Fox Glacier tot de meest toeristische plekken van het zuider eiland. Nadat we terug kwamen van Kia Point hebben we een paar minuten gereden naar een andere parkeerplaats, waarvandaan we een korte wandeling hebben gemaakt naar een uitkijkpunt over de Tasman gletsjer, de grootste gletsjer van Nieuw Zeeland. Aan het eind van deze wandeling kwamen we per toeval Kevin en zijn vrienden tegen die ook net klaar waren met wandelen, waardoor kevin gewoon met ons terug kon rijden. Op de terug weg hebben we nog een stop gemaakt bij de Peters lookout. Jaja ik heb hier mijn eigen lookout gekregen! En niet zomaar een lookout, maar een met een heel mooi uitzicht over Lake pukaki en Mount Cook.
Na een bezoek aan de hoogste berg van Nieuw Zeeland was het 9 Maart tijd om te vertrekken richting Christchurch, het eindpunt van onze reis door het zuider eiland. We besloten om wat langer in bed te blijven liggen als normaal om wat slaap in te halen die we de vorige dag hadden gemist. Op deze manier hoefde we ook niet uit de tent te komen als het nog erg koud is. Vervolgens hebben we rustig ontbeten en zijn we aangereden. Na een paar uur rijden kwamen we in Christchurch aan. Hier hebben we door het centrum gelopen. Bijzonder om te zien want de wederopbouw na de aardbeving van 2011 is nog steeds in volle gang. De helft van de gebouwen staat in de stijgers en hiervoor in de plaats staan er veel zeecontainers. Deze zijn te vinden tussen gebouwen maar vooral ook op de daken van winkeltjes. Verder is Christchurch niet erg bijzonder. Na een paar uurtjes rond te hebben gewandeld en een potje tafeltennis te hebben gespeeld (want deze staan in het centrum en kan je gratis gebruiken) zijn we dan weer naar de camping gegaan. Hier hebben we onze laatste camping maaltijd bereidt. Een curry zoals we die al vaak op hebben deze roadtrip.
De volgende dag was dan echt de laatste dag van onze roadtrip. We hebben er maar een relaxt dagje van gemaakt. We zijn naar het plaatsje Akaroa gereden. Hier hebben we even rond gelopen, souvenirwinkeltjes bezocht, de vuurtoren bekeken en een koffie gedronken. Na hier een rustige middag te hebben doorgebracht zijn we naar Christchurch gereden. Hier zijn we naar een restaurantje gegaan voor ons afscheidsdiner. Omdat kevin en ik de volgende ochtend vroeg de bus naar Picton hadden, besloten we om in de buurt in een hostel te slapen terwijl de dames nog een nachtje gingen kamperen en de volgende dag de auto in zouden leveren. Nadat zij ons in het hostel hadden afgezet was het tijd om afscheid te nemen. Ieder van ons zou hier zijn eigen weg gaan vervolgen. Jenny gaat een paar weken werken in het plaatsje Geraldine voor ze naar Australië vliegt, Isabel vliegt naar Auckland waar ze twee dagen zal blijven voor ze naar huis vliegt, Kevin gaat een paar weken in een hostel in Picton werken en ik ben doorgereisd naar het Noorder eiland.
Inmiddels ben ik alweer een week op het noorder eiland. Hier heb ik Bart ontmoet en twee hikes gemaakt. Op dit moment ben ik op de bus naar Raglan aan het wachten. Maar dit alles zal ter sprake komen in het volgende verhaal.
Groetjes,
Peter
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
